"Kinders is sigbaar getraumatiseer en benoud, en baie het opgehou praat," het 'n Save the Children-spanlid in Bangladesj gesê. Ontheemde kinders wat daar aankom, toon tekens van trauma soos nagmerries en verlies van spraak nadat hulle gruwelike geweld aanskou het, en het 'n dringende behoefte aan sielkundige en emosionele ondersteuning. Benewens die verskaffing van kos, water en skuiling aan meer as 'n halfmiljoen, het liefdadigheidsorganisasies sielkundige en emosionele ondersteuningsdienste as 'n kritieke behoefte geïdentifiseer. Die meeste van diegene wat uit Myanmar aankom, is vroue en meisies: sommige is verkrag en seksueel misbruik. Honderde kinders word van hul gesinne geskei en meld dat hulle eerstehands geweld aanskou het. Hulle enorme psigososiale behoeftes is duidelik vir enigeen wat deur die kampe en tydelike nedersettings stap.